Thursday, June 25, 2009

ใจหาย...หายไปกับนางฟ้าชาลีและปีเตอร์แพน



ดาวสว่างสองดวง หายไปจากท้องฟ้าพร้อมกันสองดวงในหนึ่งวัน เล่นเอาแอบใจหายไปเหมือนกัน ดวงแรกคือ Farrah Fawcett ดูข่าวช่วงเช้าว่า Farrah ไปแล้ว ก็ยังไม่วูบเท่าข่าวของไมเคิล เพราะการจากไปของ Farrah มันเป็นเรื่องที่คาดเดาได้ ก่อนหน้านี้ Farrah ก็ยอมให้ทีวีเอาสารคดีระหว่างที่เธอป่วยมาออก ก็ยังเห็นได้ว่าเธอสู้แบบสาหัสกับมะเร็งตัวนี้ ช็อตสุดท้ายเป็นช็อตที่เธออยู่บนเตียงไม่ค่อยรับรู้เรื่องราวแล้ว....มาวันนี้ได้ข่าวก็ยังรู้สึกว่ามันถึงเวลาของเธอ เราเองไม่ได้ถือว่าอยู่ในยุคของ Farrah เท่าไหร่นัก แต่ก็รู้จักได้ยินมาตั้งแต่เด็ก เพราะตั้งแต่เด็กมา ทุกครั้งที่อาตัดผม จะได้ยินคำว่าผมทรง Farrah Fawcett ทุกครั้งที่ตามอาไปร้านตัดผม



พอตกบ่ายทีวีเปิดอยู่ อยู่ก็มี Breaking News ว่าไมเคิล แจ๊คสัน ถูกนำส่งโรงพยาบาลด่วน ยังไม่มีรายละเอียดใดๆทั้งสิ้น มีแพลมออกมาหน่อยหนึ่งว่าเมื่อ Paramedic ไปถึงไมเคิลไม่หายใจแล้ว....ข่าวมีแค่นั้น ตอนได้ยินข่าวก็ยังคงไม่รู้สึกอะไร เพราะคิดว่าคงเป็นเรื่องของการไม่สบายเหมือนข่าวก่อนๆ จากนั้นประมาณสองสามชั่วโมง ข่าวขึ้นอีกทีไมเคิลไปแล้ว....เล่นเอาใจแป้วไปเหมือนกัน เพราะเป็นเรืองฉับพลัน ไม่เหมือนการไปของ Farrah

สำหรับไมเคิลเรารู้สึกใกล้ว่าเพราะเราโตขึ้นมาพร้อมกับความดังระเบิด ระเบิ้อของเค้า แหกปากร้อง We are the world ในห้องน้ำได้ทุกวัน ร้องไปก็ฝันไปว่าเราคือหนึ่งในเด็กที่เข้าไปร้องเพลงนี้กับเค้า เค้าเต้นมูนเด้นส์ เราก็ต้องหัดกับเค้าด้วย เต้นจนขาเคล็ด คอแข็ง....ไมเคิลคือหนึ่งในช่วงเวลาแห่งความสุข ความสนุกในวัยเด็ก วัยรุ่น ของเรา...



ทุกวันนี้เพลงของค้าเรายังฟังอยู่ เพราะฟังทีไรภาพความสุข สนุก โลดโผนสมัยเด็กลอยมาให้เห็น มาถึงวันนี้พอได้ข่าวอย่างนี้ มันอดใจหายไม่ได้...ที่มันใจหายเพราะช่วงเวลาหนึ่งเราสนุกไปกับเค้า เรามันส์ไปกับเค้า มันคือการผูกพันธ์ุในช่วงเวลา วันที่เราสนุกกับการเต้นมูนเด๊นส์ตามเค้า เราอยู่กันคนละซีกโลก...วันที่เค้าไป กลับกลายเป็นเราอยู่ในประเทศเดียวกัน...ยังแอบหวังอยู่นิดๆว่าจะได้ดูการขึ้นเวทีอีกครั้งของไมเคิลอีก เพราะเค้าเองก็ตั้งใจจะกลับขึ้นมาใหม่ เริ่มด้วยที่อังกฤษในอีกเดือน สองเดือนข้างหน้า...แต่แล้วก็ไม่มีอีกจริงๆ....Gone Too Soon


Thursday, June 18, 2009

ดอกไม้หน้าร้าน


อาทิตย์ที่แล้วอากาศชนะเลิศ อุ่นกำลังดี เย็นกำลังเหมาะ ถ้าจะให้นั่งหมกอยู่แต่ในบ้านคงผิดผีอย่างแรงกล้า เลยผงกหัวให้กัน ข้าวเย็นก็ตกถึงท้องแล้ว กว่าท้องฟ้าจะมืดก็อีกหลายชั่วโมง เลยลากอีแตะกันคนละคู่ออกไปเดินวนรอบบ้านกันเถอะพวกเรา เดินวนรอบบ้านเป็นการย่อยข้าวในท้องที่เราทำกันบ่อยๆ เรามักจะเดินวนกันเป็นวงกว้างพอสมควร บ้านเราอยู่อีส บางวันวนกันจนทะลุเลยไปเวส จนไปชนเอาริมแม่น้ำ Hudson กันโน้นเลย ยิ่งอากาศเหมาะอย่างนี้เดินกันลืมเกือกไปเลย



ถนนที่ชอบเดินที่สุดคือถนน 10 เป็นถนนที่เงียบ และบ้านริมถนนสวย เราชอบเดินส่องหน้าบ้านชาวบ้านเค้า เพราะคนที่นี่ชอบแต่งหน้าบ้าน เปลี่ยนไปเรื่อยตามฤดูกาลตามลมฟ้าอากาศ เพราะฉะนั้นบรรยาศริมถนนก็จะเปลี่ยนตามไปด้วย ร้านอาหารที่ตั้งอยู่บนถนนตัดพวกนี้ก็มักจะเป็นร้านเล็กๆตามขนาดของตึก ของเล็กๆในนิวยอร์คมักจะมีเสน่ห์กว่าของใหญ่ๆที่ใครๆก็รู้จัก สถานที่เล็กๆในนิวยอร์คจึงเป็นแหล่งที่โปรดปรานของเรา ที่จะเข้าไปสิงสู่ ไปห้อยโหนอยู่ตรงนั้น เพราะมันเต็มไปด้วยบุคลิคเฉพาะตัว อย่างร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านนี้ เป็นร้านเดียวที่ตั้งอยู่ในบล๊อคที่พักอาศัยบล๊อคหนึ่ง เงียบและน่ารัก ตกกลางคืนถนนมืดร้านนี้ก็จะสว่างด้วยดวงไฟเล็กๆ จากตะเกียงหน้าร้าน กับไฟส่องทางเบาๆ ไม่โฉ่งฉ่าง ไม่โป๊งชึ่ง เป็นนิวยอร์คที่น่าอยู่

Sunday, June 14, 2009

แฟชั่นหน้าบ้าน



ยืนรอข้ามถนน น้องคนนี้เข้ามายืนข้างหน้า เลยหยิบกล้องยิงซะเลย ลูกตุ้มตรงน่องมันทิ่มตา

Sunday, June 7, 2009

The Making of the Prius, งานอาร์ตคลุกงาน ad



นั่งดู ad ตัวนี้ของ Toyota, Prius แล้วยิ๊ม ยิ้ม...เพราะงานอาร์ตที่เค้าเอาเข้ามานำเสนอใน campaign มันช่างน่ารัก น่าหยิก campaign นี้ชื่อ Harmony เค้าต้องการนำเสนอความสัมพันธ์สอดคล้องระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ งาน ad เลยเอามนุษย์แปลงร่างให้เป็นธรรมชาติ ทั้งหญ้า เมฆ ดอกไม้ ผีเสื้อ พระอาทิตย์

งานนี้ต้องยกเครื่องเซ่นให้ Choreographer ที่สามารถออกแแบบการเคลื่อนไหวของมนุษย์ ให้เหมือนการเคลื่อนไหวของธรรมชาติ ได้อย่างน่ารัก น่าชม การออกแบบคอสตูมก็สมควรที่จะได้มาลัยคล้องคอ ไหนจะเพลงฟังแล้วแล้วก็หลั่นล้าตามไปด้วย ใครจะว่ายังไงไม่รู้ แต่เป็น ad ที่ดูแล้วรู้สึกดี ทุกอย่างสอดคล้องไปหมด....เป็น ad ที่ดูแล้วอยากดูอีก อยากดูอีกว่าต้นหญ้าโยกยังไง ก้อนเมฆเคลื่อนตัวยังไง พระอาทิตย์กระดิกขาขยับรังสียังไง



ที่เด็ดและชอบใจมากที่สุดคือ การสร้างภาพให้เหมือนภาพจากการจิตนาการ แต่แทนที่จะสร้างภาพการเคลื่อนไหวด้วย computer animation เค้าเลือกที่จะใช้การสร้างภาพด้วยการเคลื่อนไหวของมนุษย์ที่มีแขนมีขา ตรงนี้ถูกใจสุดๆ เพราะการสร้างภาพด้วยวิธีทีนี้ เรานั่งดูแล้วรู้สึกจับต้องได้....แล้วก็รู้สึกดีกับ campaign

ส่วนเรื่องของคุณสมบัติตัวสินค้านั้น ก็อีกเรื่องหนึ่งว่าจะเด็ดอย่างที่เคลมมั๊ย อันนี้ไม่รู้เพราะไม่ได้สนใจจะซื้อรถ ทุกวันนี้มีคนขับรถส่วนตัว สังกัด MTA อยู่ทุกวัน

สรุปว่าชอบและรู้สึกดีกับ ad

Tuesday, June 2, 2009

ตาลปัตร พัดไกล


เดินผ่านไปส่งของที่ไปรษณีย์ ได้กลิ่นอาหารไทยเข้าจมูก...เข้าตา พร้อมเสียงคำสวดให้พรดังอยู่ในหู