ทุกวันนี้ถึงจะเย็บชุดชั้นในใส่เอง แต่ถ้าเจอชุดชั้นในที่เค้าขายแล้วถูกใจเป็นพิเศษก็ยังเสียตังค์ซื้อของชาวบ้านมาใส่อยู่บ้าง แต่ก็คือต้องชอบจริงๆถึงจะยอมจ่าย
อาทิตย์ก่อนนั่งทำแบบเสื้อกล้ามใส่สบายๆสำหรับใส่นอน ใส่ออกกำลังกาย เพราะมีผ้ายืดคอตต้อนเหลืออยู่เลยอยากใช้ให้หมด เลยนั่งทำแบบแล้วก็ตัดออกมาเป็นเสื้อกล้ามสายเดี่ยวหนึ่งตัว กางเกงชั้นในอีกหนึ่งตัว คุณสามีเห็นเลยใจดีบริจาคเสื้อยืดตัวที่คุณเธอไม่โปรดจะใส่มาให้ เสื้อพวกนี้จะนอนนิ่งอยู่ในลิ้นชักไม่เคยได้เห็นเดือนเห็นตะวัน ผ้าก็เลยไม่สึกหรอใดๆ แถมตัวเท่าบ้าน.....เลยได้ผ้ายืดคอตต้อนมาลองแพทเทิร์นซะได้หลายแบบ
ว่าแล้วจัดการนั่งวาดแพทเทิร์นบราใหม่โดยใช้ต้นแบบจากบราที่มีอยู่ เอามาปรับนิดหน่อย แล้วก็ใช้ผ้าเสื้อยืดคุณสามีเทสแพทเทิร์น นั่งปรับแบบจนชอบใจจนลงตัว ฟิตนมต้มของตัวเองแล้วก็ล๊อคแพทเทิร์นไว้ ทีนีเจอผ้ายืดสวยๆเนื้อดีๆเหมาะกับการห่อหุ้มนมเราก็ซื้อหามาตัดเอา....
หลายคนบอกว่าใส่แบบนี้แล้วไม่มั่นใจ เพราะไม่มีนมต้มตู้มต้ามกับเค้า ใส่แล้วมันไม่เห็นอะไรเลย ก็นานาจิตตัง เพราะโดยตัวเองไม่ค่อยเสียจิตกับการที่ตัวเองไม่มีอกฟูกับเค้า แต่จะชอบความสบายตัวมากกว่าการมีนมโต เลยไม่โปรดที่จะใส่บราเสริมนู้นนี่ทั้งหมดทั้งสิ้น ใครจะว่าแบนบางเป็นกระดาษก็ไม่ระคายรูหู เพราะมีความเชื่ออยู่ตลอดเวลาว่า คนไม่มีนมตู๊มแต่ดูเซ็กซี่มีอยู่เยอะมากในโลกนี้
