ตัดขากางเกงยีน แบบเหลือเยื่อใย

หลังจากไม่ได้ทำการ Blog มานานมากแล้ว เพราะหาเรื่องทำตัวยุ่งนั่งขยี้หัวตัวเองให้มันกระเจิดกระเจิงเข้าไว้ เงินทองจะได้ไหลมาเทมา ก็พบว่าเมื่อเราห่างหายการเขียนไป หลักการเขียนและการใช้ภาษาของเรามันเริ่มไม่เข้าท่าเข้าทุกวัน....ดังนั้นเมื่องานการเริ่มซา ก้็ต้องพยายามดันตัวเองให้มานั่งโม้ผ่านหน้าจอ ให้มีการได้นึก ได้สร้างตัวอักษรกันบ้าง

ว่าแล้วก็เข้าเรื่อง เรื่องการตัดขากางเกงยีนด้วยตัวเอง เมื่อเรามีจักรเป็นของตัวเองแล้วลุงๆป้าๆรับตัดขากางเกงหน้าปากซอยไม่ได้กินเงินเราอีกแล้ว...การตัดขากางเกงยีนได้เอง เป็นอีกหนึ่งในความสามารถของเราที่สามีได้แสดงออกถึงความปลาบปลื่มยิ่งนัก เพราะราคาค่าตัดขากาเกงยีนแถวนี้ตัวละ 15 เหรียญ.....แพงงงงงงงงงง ไม่ลืมหูลืมตา แถมไปให้เค้าตัดก็ต้องรออย่างน้อยข้ามวัน กว่าจะได้เอามาใส่เฉิดฉาย ดังนั้นถึงวันที่คุณภรรเมียทำได้เอง คุณสามีจึงปลื่มยิ่งนัก ประมาณมี tailor ส่วนตัว...สั่งเมื่อไหร่ได้ใส่ทันที

การตัดขากางเกงของบ้านนี้ มักจะเป็นการตัดขากางเกงแบบเก็บปลายขากางเกงอันเดิมไว้ เพราะมีความเชื่อว่าปลายขาเดิมนั้นมีความขลังแฝงอยู่ มีการลงคาถาอาคมกันมาแล้วจากยี่ห้อเค้า เราจึงต้องทำการเก็บรักษาเอาไว้ เพื่อเป็นศรีแห่งความเท่ท่วมท้องทุ่ง และอีกทั้งเป็นการทำเนียนเพื่อตบตาชาวบ้านว่าเรานี้มีความสูงตามมาตรฐานความเป็นไปของกางเกงยีนที่เค้าขายกัน....หามิได้ที่จะต้องมานั่งตัดขากางเกงกัน เพื่อตอกย้ำความเตี้ย

อีกเหตุผลก็คือต้องการให้ปลายขากางเกงดูแล้วมันมีอายุ อานาม รูปลักษณ์เดียวกันกับตัวกางเกง ใช่ว่าตัวกางเกงซีดแล้ว ขอบริมรุ่ยแล้ว แต่ปลายขางกางเกงมองแล้วยังเนียนกริบ ขอบเขิบยังเด้งไม่มีซีดไม่มียับ นั้นก็เพราะขอบมันเพิ่งถูกพับขึ้นมาใหม่ เห็นแล้วมันช่างเด๋อเหมือนผมม้าเต่อตัดผิดก็ไม่ปาน....หรือกางเกงใหม่ที่เพิ่งซื้อมา เราก็ชอบที่จะเก็บรอยเย็บด้วยด้ายเดิมที่เค้าเย็บมาไว้ เพราะถ้าตัดทิ้งไปเราอาจหาด้ายมาเย็บใหม่ไม่เหมือนของเค้า

แถมการเย็บการตัดก็ง่ายยิ่งกว่าการปอกกล้วย ไม่มีอะไรซับซ้อน ให้ต้อง....แพง สามีถึงขั้นเสนอความคิดว่าถ้ากลับบ้านแล้วไม่มีอะไรทำรับตัดขากางเกงมั๊ย????.....รู้สึกจะรายได้ดี เพราะกลับไปคราวล่าสุดพี่ชายสามีหอบกางเกงยีนที่ซื้อไปฝาก ไปตัดขาแบบเก็บขอบปลายขาอย่างนี้แถวอโศก ใกล้ที่ทำงานพี่เค้า เสียค่าตัดกันไปเหยียบสองร้อย เล่นเอาเราคางห้อยถึงพื้น...พี่เค้าว่ายอมเหอะเพราะเค้าเก็บปลายขาเก่าไว้ให้นะ กางเกงเรายังสวยเหมือนเดิม เราก็ยังไม่วายคิดว่าทำไมต้องแพงคะวะวะคะ......เล่นเอาเห็นภาพเรากับจักรตัวน้อยนั่งริมฟุตบาท ปักป้ายรับตัดขากางเกง พอได้สติ....เลยกรี๊ดใส่นังสามีไปหนึ่งช่วงหมาหอน

ทำไปกินกล้วยไปเพื่อเพิ่มความมั่นใจว่ามันง่ายก็จะยิ่งดี

1. เริ่มด้วยวัดหาความยาวที่ต้องการ จะให้ดีควรใส่กับรองเท้าที่คิดว่าจะใส่คู่ไปกับกางเกงตัวนี้อย่างกิ่งทองใบหยก แล้ววัด  ได้แล้วใช้ชอลก์เขียนผ้าขีดไว้

2. แล้วทำการพับปลายขาขึ้นมา ให้ขอบรอยเย็บเก่าตรงกับรอยชอลก์ที่ขีดไว้ แล้วก็หมุดให้รอบวง ทำทั้งสองข้าง

3. จากนั้นก็เตรียมเย็บ....(เย็บแล๊ว!! เตรียมแค่สองจึ๊กเอง)

4. การเย็บก็ใช้เข็มสำหรับเย็บผ้าหนา ผ้ายีน ใช้ด้ายสีเดียวกับกางเกง ปรับฝีเข็มไปที่ซิกแซกแบบมีรอยเย็บตรงด้วยอย่างฝีเข็มในเบอร์ 11 จากในรูป จากนั้นก็ทำการเย็บปรื้ดๆ โดย...เย็บให้ชิดขอบรอบพับเก่าให้มากที่สุด....

คำเตือน....ถ้าตรงรอยตะเข็บด้านขาในมันหนามาก เกรงว่าถ้าฝืนจักรรุ่นบ้านเรือนของเราให้เดินหน้าเย็บไป มีหวังจักรแหกแตกกระจาย ให้เย็บด้วยมือเฉพาะช่วงสั้นๆช่วงนี้

5. เสร็จสิ้นกระบวนการเย็บก็เป็นกระบวนการทำเนี๊ยบทำเนียน ด้วยการตัดส่วนที่พับออก โดยตัดให้ชิดรอยซิกแซกให้มากที่สุด แต่ระวังอย่าตัดให้โดนด้าย

6. รีดล้มตะเข็บซะ แล้วก็จัดการดึงชายตรงรอยตัดให้รุ่ยให้สุดๆ แล้วก็ค่อยเล็มส่วนรุ่ยๆออกให้เรียบร้อย เป็นอันว่าเรียบร้อยจบสิ้นกระบวนการ....รอบเย็บด้านนอกก็จะแลดูคล้ายๆรอยเย็บขอบทั่วไป....

 

คราวนี้ใครว่าเราเตี้ย...ก็จะได้ยันกันด้วยขอบกางเกงยีนนี่หล่ะ