ระเบียงหน้าบ้าน ทำให้หน้าบาน

คนเราเมื่อไม่มีอะไรก็มักจะโหยหาสิ่งนั้น...อย่างเราที่อยู่ทุกวันนี้ไม่มีระเบียงนั่งเล่นกินลมอะไรกับเค้า ก็ฝันอยากมีระเบียงกับเค้าบ้าง เมื่อฝันแล้วก็ฝันต่อว่าระเบียงบ้านเราจะเป็นอย่างไร กะว่าวันหนึ่งจะกลับไปยึดระเบียงบ้านแม่มาเป็นของตัวเอง

เย็บชุดชั้นในเอง....หนูทำได้

    คาดว่าผู้หญิงส่วนใหญ่มักหลงใหลในชุดชั้นในตัวนิดตัวจ้อย แต่คงอยากพลัดหลงเดินคนละทางกับราคาที่ไม่ค่อยนิดค่อยจ้อยกับเจ้าผ้าน้อยชิ้นสองชิ้นนี้ เคยมานั่งคิดว่าทำไมชุดชั้นในต้องมีราคาแพง ใช้ผ้าก็น๊อยยยยน้อย หรือจะเพราะลูกไม้ ก็โถ....มีแปะอยู่นิดหน่อย ยิ่งถ้าเป็นจำพวก thong ยิ่งแล้วใหญ่ แค่ผ้าสามเหลี่ยมผืนจิ๊ดริ๊ด แต่ราคามันช่างใหญ่โตเกินกระเป๋าตังค์ไปซะจริง....แต่คิดไปก็แค่นั้น จะเพิ่มตีนกาให้หน้ากูกันทำไม บางสิ่งบางอย่างมันไม่ต้องการเหตุผล ความสวยมักอยู่เหนือเหตุผล

  เราเองเป็นอีกคนที่หลงตกอยู่ในบ่วงกรรมที่สร้างไว้กับชุดชั้นในเมื่อชาติไหนก็ไม่รู้ได้ ทำให้ชาตินี้ต้องมาตามใช้หนี้ให้ร้านขายชุดชั้นอยู่บ่อยๆ ยิ่งมาอยู่เมืองนอกเมืองหิมะ ได้เห็นชุดชั้นในแปลกๆ สวยๆ มากยิ่งขึ้น บ่วงกรรมยิ่งกระตุกกระเป่าตังค์อย่างไม่มีความเมตตากันเลยแม้แต่น้อย

  จนวันหนึ่งสวรรค์เมตตาให้เดินไปเจอกับ blog ของ blogger คนหนึ่งที่นิยมชมชอบในการตัดเสื้อผ้าใส่เอง หนึ่งในการตัดเย็บของเธอคือการตัดชุดชั้นในเอง ชุดชั้นในของเธอแต่ละชุดที่เธอทำเองมันโดนตาต้องใจเราแทบทุกชุด....อารมณ์ทุกอารมณ์มากันหมด....อ๊ายยยยย....มันสวย มันน่ารัก มันแซะซี่ แถมเธอเป็นคนเย็บผ้าเนี๊ยบเนียนเป็นอย่างมาก ความงามของงานแฮนด์แมดยิ่งเฉิดฉายมากยิ่งขึ้น เธอทำได้ ฉานก็น่าจะทำได้

  จากวันนั้นมาอาการออทิสติคที่เคยหลบใน ก็ผุดออกมาอย่างกับร่างกายออกหัด นั่งอ่านนั่งเสริจช์ทุกอย่างที่เกี่ยวกับชุดชั้นในทำมือ ยิ่งเสริจช์ยิ่งเจอ ยิ่งพบว่ากลุ่มคนเย็บชุดชั้นในเองมีอยู่เยอะมาก และแต่ละคนก็ทำกันขั้นเทพทั้งนั้น....อาการคันยิกๆด้วยอยากลองทำมั๊งยิ่งทะวีคูณ

  หลังจากนั่งอ่าน นั่งดู นั่งศึกษาหูตูบตาบวมกันอยู่พักหนึ่งก็เป็นอันตกลง ประกาศก้องต่อหน้าสามี...ช้านจะทำชุดชั้นในใส่เองต่อจากนี้....สามีทำหน้าเนือย...แต่ช้านหาได้แคร์

  จากนั้นก็ทำการสั่งวัตถุดิบทางอินเตอร์เนต แรกๆยังไม่รู้เรื่องมากมายก็สั่งเป็นชุดคิตไป ได้มาแล้วก็ไม่ใช้แต่เอามาเป็นตัวอย่างไปหาซื้อของเอาเองที่ตลาดผ้า เพราะอุปกรณ์ในชุดคิตเป็นคุณภาพที่ไม่สมควรแก่การตัดในครั้งแรก ทั้งเนื้อผ้ายืดลายผ้า ผ้าลูกไม้ยืด ยางยืดทุกอย่างคุณภาพดีหมด เราเลยเสียดายที่จะใช้ชุดคิต ก็เลยออกไปหาซื้อผ้า และยางยืดเองใหม่ เพื่อเอามาลองตัดก่อน กะว่าจะเก็บชุดคิตไว้ทำ ก็ต่อเมื่อฝีมือถึงแล้ว ช่วงลองก็ใช้ผ้าหลาละ 6 เหรียญ ลองตัดไปก่อน

จากในรูปผ้าลายนกกระเรียน ก็คือผ้าและลูกไม้จากชุดคิตที่สั่งมาเก็บไว้ จนในที่สุดถึงวันที่มั่นใจในการเย็บของตัวเองแล้วจึงตัดสินใจเอาผ้าและลูกไม้จากชุดคิตมาใช้ เย็บทั้งเสื้อและกางเกง...เย็บเสร็จแล้ว...ช่างปลื้ม เพราะได้ชุดชั้นในสวยๆมาใส่อีกหนึ่งเซท

  จากวันนั้นที่เดินไปเจอ blog ของสาวคนนั้นยันวันนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งปี อาการติดทำชุดชั้นในทำเองเข้าชั้นรักษาไม่หายแล้ว...ลิ้นชั้นเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ ทุกวันนี้การนั่งทำชุดชั้นในเป็นหนึ่งในการทำสมาธิไปแล้ว

  เมื่อวิชาเริ่มแก่กล้า ก็เริ่มกล้าลงทุน เริ่มเหล่ไปหาลูกไม้บางๆ สวยๆ เริ่มต้นที่หลาละ 10 เหรียญ เค้าขายที่อย่างต่ำหนึ่งหลา....ค่ะ หลาก็หลาซื้อมาผืนตัดกันได้ห้าหกชุด แต่ก็ซื้อแล้วแล้วก้เอามาผสมกันลายนู้นนิด ลายนี้หน่อย ชุดชั้นในในชิ้นชักเราก็เลยกลายเป็น collection  ไป ผ้าลายเดียวกันแต่ทำออกมาต่างแบบกัน....ชอบ ชอบ