หนึ่งช้อนชา เอาชาใส่ช้อน ด้วยช้อนชงชา

ช่วงที่ผ่านมาออกท่องเมืองหาอุปกรณ์มาทำของขวัญ holidays แจกผู้คน ไม่วายต้องแวะร้่านโปรด PYLONES ทุกครั้งไป เป็นบริษัทผลิตของเล่น ของใช้ ของฝาก ของขวัญ สีสันเจ็บตา ดีไซด์เจ็บกระเป๋าตังค์จากฝรั่งเศษ นอกเหนือจากงานดีไซด์ยี่ห้อตัวเองแล้วเค้ายังเอาของดีไซด์จากที่อื่นมาใส่ไว้ในร้านด้วย อย่างช้อนชงชาไอเดียดี ดีไซด์โดยบริษัท Product Design จากฮ่องกง ชื่อ Zanif เห็นปุ๊ปเสียตังค์ปั๊บ....ฟังเค้าดีไซด์ แล้วเสียตังค์เมื่อชอบของเค้า...จริงๆ



ก่อนกลับบ้านคราวที่แล้วเลยเด็ดมาสองช้อน ว่าจะเอาไปฝากเพื่อนที่เมืองไทย จนแล้วจนรอดก็ติดกระเป๋ากลับมานิวยอร์คอีกที เพราะได้รับเลือกให้เป็น ส.ส ออกเยี่ยมญาติ จนไม่มีเวลาเยี่ยมเพื่อน....สุดท้ายต้องแกะมาใช้เอง ซึ่งก็ถูกใจเป็นที่สุด เพราะหลังๆมากลายเป็นคนติดชา ใครจะติดยา ติดหญิง เราไม่สน ขอแค่เราติดชาแค่นี้ก็ไฮได้ โดยเฉพาะช่วงน้ำร้อนลวกคอลงไปดังวูบ...ช่วงนั้นจะไฮสุดๆ



ช้อนชงชาฉลาดๆช้อนนี้เลยกลายเป็นอุปกรณ์เฉพาะตัวไปเลย เหมือนคนฉีดยามีหลอดฉีดยาส่วนตัว เราก็มีช้อนชงชาส่วนตัวเหมือนกัน ก่อนนี้จะกินชาทีต้องขอทำตัวเหมือนฮ่องเต้ ไปขุดไปหากาใส่ชาอย่างที่เค้าว่าเด็ด ว่าแจ๋วมาใช้ ทั้งๆที่รู้ก็รู้ว่าตัวเองนั้นใช้ชีวิตแบบพิธีรีตรองกับชาวบ้านเค้าไม่ได้(นาน) ก็ต้องกลับไปทำเถื่อนอย่างเดิมๆในที่สุด
สุดท้ายเมื่อแกะเอาช้อนนี้มาชงชา...เท่านั้น...หัวใจเบิกบาน ต่อแต่นี้ไปไม่ต้องกรีดนิ้ว ปาดฝากา ชงชาแบบเดิมๆกันอีกแล้ว
ตักผงชาใส่ช้อน รินน้ำร้อนใส่แก้ว แล้วก็แกว่ง แกว่ง แกว่ง หนึ่งแก้วเดี่ยวๆ ไม่ต้องพ่วงกาพ่วงแก้ว เหมือนแต่ก่อน แก้วเดียวเดินได้ทั่วบ้าน



กะว่าก่อนกลับบ้านเที่ยวนี้คงต้องแวะไป PYLONES อีกหนึ่งทีเพราะคาดว่าจะเด็ดไปฝากคุณน้องสาวซักสองช้อน เพราะคุณเธอก็หนึ่งในเด็กติดชา...

ชาดอกไม้ ไม่ได้เอามาทัดหู หรือเหน็บผม...

เด็กชายโข่งนัดเพื่อนกินข้าวกันช่วงวันหยุด เป็นเพื่อนกลุ่มเรียน Pratt ที่ไม่ได้เจอกันนานนนนแสนนานนนนน กริมกับฮุย ฮุยเป็นชาวสิงดโบร์ กริมเป็นสาวไทยน่ารัก นักดีไซด์ นักท่องโลก ล่าสุดเล่าว่าเพิ่งไปโปรตุเกสมา เพราะอยากไปเห็นขนมทองหยิบทองหยอดต้นฉบับดั้งเดิม เหตุผลแค่นั้นกริมก็บินเดี่ยวได้แล้ว....Kudos!!!

นัดเจอกันที่ร้านอาหารฟิลิปปินส์แถวโซโหชื่อ Cendrillon ร้านเล็กๆน่ารัก เรานั่งกันข้างในสุด จัดเป็นส่วนคล้ายๆสวน หลังคาใส เลยมีแสงธรรมชาติส่องลงมา บรรยากาศกำลังสบายๆ ถึงแม้อากาศนอกร้านจะหนาวหูหลุดก็ตาม

แต่สิ่งที่น่าสนใจนอกจากอาหารแล้ว (รสชาติคล้ายอาหารไทย เลยอร่อยๆได้ง่ายๆ) ยังเป็นชาดอกไม้ที่ฮุยสั่งมา จำได้ว่าเคยเห็นชาแบบนี้ใน Globe Trekker ที่โฮตส์หยุดชิมชาที่ไหนซักแห่งแล้วมีชาดอกไม้แบบนี้ด้วย ยังว่าแหมแฟนซีดีจัง อยากลองมั๊ง พอเห็นเค้าเอามาเสริฟให้ฮุยเท่านั้นแหล่ะ.....Can I have one of this, please




แรกเห็นเหมือนก้อนอะไรแห้งๆ กลมๆ ลอยน้ำมาซักก้อนหนึ่ง เป้นหน้าตาอันไม่พึงประสงค์ซักเท่าไหร่จะว่าไป เล่นเอานึกถึงแม่ถ้าเอาไปเสริฟแม่ด้วยก้อนนี้คงได้มีฮา
กันบ้านโยก แต่ก็นั้นแหล่ะอย่างที่แม่ชอบพูด "อย่าเพิ่งติลูกเค้ายังไม่โต"

จากก้อนแห้งๆ เหี่ยวๆ พอได้น้ำร้อนซักพัก เธอก็ค่อยๆเผยอกลีบเล็กออก เป็นที่ถูกใจเรานัก เป็นการดื่มชาที่ละมุนละไม ละม่อม ชวนละเลียด เพราะสวย....นอกจากจะหอมดอกมะลิแล้วยังสวย เพราะเรานึกถึงขั้นตอนในการทำ ในแต่ละดอก เค้าเอาดอกไม้ที่ไว้ชงชา มาเย็บ.....เย็บค่ะเย็บ...เย็บเข้าด้วยกัน แล้วปล่อยให้แห้ง ห่อหุ้ม กอดกันไว้กลมๆ เมื่อบานทุกๆอย่างก้จะค่อยๆบานแล้วก้ลอยขึ้นมาเป็นชั้นๆ ชั้นดอกไม้ตามที่เย็บเอาไว
ดื่มชานี้แล้วรู้สึกสวย เพราะชาแก้วนี้สวย สวยทั้งรูป จิบก็หอม

เด็กหญิงโข่งกับซานต้าตัวผอมๆ

ตามธรรมเนียมของฝาหรั่งเค้าที่เช้าวันคริสต์มาเป็นเช้าที่เด็กๆจะเด้งจากเตียงโดยอัตโนมัติ โดยไม่ต้องมีการลาก การหิ้ว หรือขุดกันขึ้นมา เหมือนเช้าวันไปโรงเรียนวันอื่น เพราะเช้าวันนี้เป็นเช้าที่ทุกคนจะได้แกะของขวัญ...บ้านเราไม่มีเด็กตัวเล็ก มีแต่เด็กโข่งอยู่กันสองคน เป็นเด็กโข่งที่ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับวันคริสต์มาสกับชาวฝาหรั่งเค้า

ตื่นมาเช้าวันนี้เห็นกกล่องของขวัญห่อกระดาษสีแดงตั้งอยู่บนโต๊ะ ก็คิดว่าเป็นกล่องของขวัญที่เด็กชายโข่งเตรียมไว้ให้เพื่อน เด็กหญิงโข่งเลยไม่ค่อยได้สนใจมากมาย ขยี้ขี้ตา แล้วก็เหลือบมองนิดหน่อย กำลังจะถามว่านี่ห่อให้กริมเหรอ ทำไมห่อได้ยู่ยี่ขนาดนี้ เด็กชายโข่งหันมาฉีกยิ้มแล้วก็ว่า "เมอร์รี่คริสต์มาส"....เด็กหญิงโข่งกำลังเมาขี้ตา เลยอือๆออๆจนเด็กชายโข่งต้องเดินมาทิ้มจมูกหนึ่งที ถึงได้รู้ว่าเค้ามีของขวัญมาให้..เท่านั้นแหล่ะตาเด้งใสปิ๊งขึ้มมาโดยทันที สองห้องหัวใจแหกปากกรี๊ด อีกสองห้องหัวใจจ๋อย เพราะเด็กหญิงโข่งไม่มีของขวัญให้เด็กชายโข่งเลย

เด็กชายโข่งแอบสั่งของขวัญมาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว มิน่าเด็กหญิงโข่งถึงไม่รู้ เพราะเด็กโข่งสองคนนี้อยู่ติดกันตลอด ใครจะออกไปไหนซื้ออะไรก็จะรู้กัน แต่นี่เด็กชายโข่งเล่นสั่งให้เค้าเอามาส่งในช่วงเวลาที่เราต่างสั่งของจากทางอินเตอร์เนต เพื่อเอามาทำของขวัญให้เพื่อนๆ ช่วงนั้นจึงมักจะมีของมาส่งเกือบทุกวัน เด็กชายโข่งเค้าก็มักจะสั่งของของเค้ามาตลอด เราก็ไม่ค่อยได้สนใจ



เด็กชายโข่งสั่งกล้องเล็ก Canon PowerShot SD880 IS มาให้หนึ่งตัวแทนตัวเก่าที่ใช้กันมาเกือบ 5 ปีแล้ว หลังๆมาเจ้า PowerShot ตัวเก่าไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ เพราะมันเริ่มแก่ เด็กหญิงโข่งเลยหันไปยึด Pentax DSLR ของเด็กชายโข่งมาเป็นของตัวเอง แต่ก็มีแอบบ่นว่าบางทีขี้เกียจพกกล้องใหญ่ เวลาอยากถ่ายอะไรง่ายๆเร็วๆ ก็แค่บ่นไปอย่างนั้นไม่คิดว่าเด็กชายโข่งจะซื้อให้จริง เพราะจะว่าไปตัวเก่าก็ยังใช้ได้ดี เพียงแค่เก่าแและจุแค่ 3 MP ตัวใหม่นี้เลยได้มาซะ 10 MP....ขี้ตาไม่ล้างหยิบกล้องมาถ่ายรูปเล่นกันแต่เช้า...

ซานต้าของเด็กๆแถวนี้ตัวกลมๆเคราขาวๆ แต่ซานต้าของเด็กหญิงโข่งตัวผอมๆเคราๆบางๆ...น่ารักไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน ว่าแล้วเด็กหญิงโข่งจะทำขนมเปียกปูนสีดำตอบแทนซานต้าซะหน่อยแล้ว