บอกลากระเป๋ากล้อง..รุ่นตาเชย

ปีนี้ได้ของขวัญเป็นกล้อง digital point & shoot ตัวใหม่แทนตัวเก่า ที่มาพร้อมกับกระเป๋าใส่กล้องอันเล็ก ดำๆ เชยๆ แบบเดิมๆ เห็นแล้วหน่ายชีวิตเป็นที่สุด....เราเองก็หนึ่งในคนบ้ากล้อง จำได้ว่าตั้งแต่เริ่มจับกล้องถ่ายรูปมา กระเป๋ากล้องเป็นสิ่งเดียวที่เราไม่โปรด นอกเหนือจากคุณสมบัติไว้ป้องกันกล้อง และใส่อุปกรณ์ต่างๆแล้ว ดีไซด์หน้าตาของกระเป๋ายังคงคอนเซ็บ...เชย...เลยชายแดนอยู่เหมือนเคย เดี๋ยวนี้เราเลิกเป็นป้าบ้าหอบกล้องไปนานแล้ว นาน น๊าน ทีถึงจะงั้ดเอา SLR ไปเดินเล่นซักสองสามแชะ ต่างจากสมัยวัยเปรี้ยวที่ต้องหอบ เพราะหอบแล้วเท่ เดี๋ยวนี้หอบแล้วรำคาญ มันไม่เพรียว ไม่พริ้ว ตอนนี้ถ้าให้สะพายกระเป๋ากล้อง สไตล์กล่องใส่ข้าวเหนียวหมูทอดอย่างนั้นอีก มีเคืองข้ามชาติ



หลังๆมาเลยพกแต่เจ้าจิ๋ว ใส่กระเป๋าเสื้อไปไหนไปกัน เพราะหลังๆถ่ายรูปเอามันซะส่วนใหญ่ เริ่มเบื่อเปลี่ยนเลนส์ ตีลังกาหักมุม คมกิ๊ก...แต่ถ้าเห็นใครถ่ายมาสวยๆ ก็ยังชอบที่จะดูของชาวบ้านอยู่ ให้ถ่ายเองมันช่างเบื่อ พอๆกับเบื่อกระเป๋ากล้องดำๆที่หลายคนๆเค้าว่าเท่......แต่เราว่ามันชวนหน่าย
เลยตัดสินใจ เปิดสมุด sketch แล้วก็ลงมือวาดแบบปื้ดๆ...ตัดผ้าสองฉับ เย็บอีกสิบปื้บ ได้กระเป๋ากล้องใบเดียว อันเดียว กับสีโปรด ลายเฉพาะกิจ มาห้อยข้อมือ อย่างที่ต้องการ แถมฟังค์ชั้นก็สร้างเอา ให้เข้ากับนิสัยการใช้งานของเรา แล้วก็บอกลา ตาเชย ดำๆเป็ดๆ อันนั้นซะ




แล้วจะเอือมมากที่ต้องพกหลายอย่างเต็มตัวไปหมด เพราะกระเป๋าตาเชยก็มีแค่กระเป๋าใส่ตัวกล้องเท่านั้น แต่เราเป็นคนที่ต้องพกถ่านสำรองด้วยทุกครั้ง เลยต้องมีกระเป๋าใส่กล้อง กระเป๋าใส่ถ่านแยกมาอีกอัน ชีวิตทุกวันก็เพิ้งสุดๆอยู่แล้ว ยังต้องพก ต้องห้อยนู้นห้อยนี้เต็มมือ เต็มเอวอีก...ช่างเศร้า ไหนๆก็ทำเองแล้ว ขอแบบทุกอย่างอยู่ด้วยกัน รักไคร่กลมเกลียวกันในประเป๋าเดียวกันเลย ห้อยข้อมือแค่เป๋าเดียวเดินได้ทั่วเมือง เลยวาดแบบขึ้นมาอีกอัน ทำให้ใส่ถ่านสำรอง อันเล็กจิ๋วได้ด้วย เสร็จออกมา ใครว่าไม่เก๋ไม่รู้ ตัวเราว่าเก๋สุดกึ๋นแล้วกัน ห้อยข้อมือส้มแปร๊ดไปเดินจ่ายตลาด แสนสุขใจ สมัยยังใช้เป๋าลุงเชย ก็จะซุกเอาไว้ก้นตะกร้าจ่ายกับข้าวนั้นแหล่ะ....ไม่สวยก็อย่าได้แพลม




ปรติเป็นคนบ้าผ้าลาย ผ้าลินินที่ใช้มาทำกระเป๋าส้มแจ๊ดใบนี้บังเอิญไม่มีลาย ไอ้จะเป็นกระเป๋าหลังเนียน ก็น่าเบื่อเลยเปลี่ยนตีนผีจักร แล้วก็วาดรูปเล่นซะเลย เป็นวิวจากป้ายหลังรถบรรทุกมาก ส่วนของเด็กชายโข่งวาดเป็นรูปน้องควาย เเพราะน้องควายไม่ค่อยได้รับการยกย่องมากนักทั้งที่เป็นสัตวืน่ารักไม่แพ้น้องหมา เราเลยช่วยกันส่งเสริมคนรักน้องควายแล้วกัน




แต่ใจจริงแล้วยังชอบของเด็กชายโข่งมากกว่า ไม่รู้ทำไม ดูกี่ทีก็เข้าท่า ทั้งสี ทั้งลายมันลงตัว และที่ลงตัวสุดๆคือมันเข้ากับความเป็นตัวเค้าของเด็กชายโข่ง