ขอกระโปรงลายดอกหนึ่งตัว

ตื่นเต้นวันนี้อากาศวิ่งปรู๊ดขึ้นถึง 80 ลมร้อนโชยมาหยุย หยุย มองลงไปบรรยากาศปาร์ตี้อบอวลรอบบ้านไปหมด หลบออกไปส่งของได้นิดหน่อย สาวๆใส่กระโปรงลายดอกกันเต็มบ้านเต็มเมือง เห็นแล้วมันหลั่นล้าใจจริงๆ อากาศที่นี่มันสุดยอด มันไม่มีการอะลุ่มอะล่วย อะไรกันทั้งสิ้น บทพี่แกจะขึ้นก็พุ่งซะเฉาไม่ทัน บทจะลดก็ลดซะหาผ้าห่มไม่ทัน



เมื่อวานยังต้องห่มเสื้อกันหนาวอยู่ในบ้านอยู่เลย มาวันนี้ถอดแขนออกแทบไม่ทัน จะว่าไปก็ชอบเมืองนี้มันตรงนี้เหมือนกัน เวลาอากาศมันเปลี่ยน บรรยากาศก็เปลี่ยน อารมณ์ก็เปลี่ยน สีหน้า สีเล็บสาวๆก็เปลี่ยน เล่นเอาเราเองลุกขึ้นไปหยิบยาทาเล็บมาปาดมาป้ายกับเค้าเหมือนกัน เพราะอารมณ์มันพาไป ทาเล็บเสร็จเสร็จกระโดดขึ้นไปพรวนดิน เพาะมะเขือ พริก กันเป็นการใหญ่ (นี่ถ้าไปเสียตังค์ให้เค้าทาใหญ่คงได้นั่งร้องให้) ปีที่แล้วได้เก็บไปตำน้ำพริกอยู่ไม่กี่หน ก็หนาวตายซะ ปีนี้เพิ่งจะมาเริ่มเพาะ จะโตทันให้ได้กินมั๊ยเนี้ย



ปีนี้ยังไม่มีกระโปรงลายดอก(ตัวใหม่) กะไว้ว่าจะตัดเองอีก แต่ถึงวันนี้ผ้าที่ซื้อไว้ยังนอนเก้งเค้งอยู่ในถุง ภาพชุดลายดอกแบบต่างๆลอยอยู่ในหัวเต็มไปหมด แต่มันยังออกมาเป็นรูปเป็นร่างไม่ได้ซักที โปรแกรมการใช้จักรยาวเหยียด ดูแล้วแต่ละโปรเจคใช้เวลาในการตีลังกาซะส่วนใหญ่ เมื่อไหร่ ใครจะเป็นคนสร้างเครื่องคิดแล้วเป็นจริงภายในเวลากระพริบตามั๊ง จะเทถังใส่ตังค์ซื้อมาใช้โดยไม่ลังเล



ยังไงก็กระโปรงลายดอกคงยังไม่ต้องตัดตอนนี้ เพราะวันนี้ 80 อีกสองวันข้างหน้าจะเหลือแค่ 60 ให้เย็นขาอีกเหมือนเดิม...กระโปรงลายดอกยังไม่ได้ ก็นั่งดมดอกไม้ข้างหน้าต่างไปพลาง สะสมแรงบันดาลใจไว้ทีละฟื้ด สองฟื้ด อารมณ์อยากได้สุกเมื่อไหร่ ได้ใส่แน่ๆเมื่อนั้น