ชาดอกไม้ ไม่ได้เอามาทัดหู หรือเหน็บผม...

เด็กชายโข่งนัดเพื่อนกินข้าวกันช่วงวันหยุด เป็นเพื่อนกลุ่มเรียน Pratt ที่ไม่ได้เจอกันนานนนนแสนนานนนนน กริมกับฮุย ฮุยเป็นชาวสิงดโบร์ กริมเป็นสาวไทยน่ารัก นักดีไซด์ นักท่องโลก ล่าสุดเล่าว่าเพิ่งไปโปรตุเกสมา เพราะอยากไปเห็นขนมทองหยิบทองหยอดต้นฉบับดั้งเดิม เหตุผลแค่นั้นกริมก็บินเดี่ยวได้แล้ว....Kudos!!!

นัดเจอกันที่ร้านอาหารฟิลิปปินส์แถวโซโหชื่อ Cendrillon ร้านเล็กๆน่ารัก เรานั่งกันข้างในสุด จัดเป็นส่วนคล้ายๆสวน หลังคาใส เลยมีแสงธรรมชาติส่องลงมา บรรยากาศกำลังสบายๆ ถึงแม้อากาศนอกร้านจะหนาวหูหลุดก็ตาม

แต่สิ่งที่น่าสนใจนอกจากอาหารแล้ว (รสชาติคล้ายอาหารไทย เลยอร่อยๆได้ง่ายๆ) ยังเป็นชาดอกไม้ที่ฮุยสั่งมา จำได้ว่าเคยเห็นชาแบบนี้ใน Globe Trekker ที่โฮตส์หยุดชิมชาที่ไหนซักแห่งแล้วมีชาดอกไม้แบบนี้ด้วย ยังว่าแหมแฟนซีดีจัง อยากลองมั๊ง พอเห็นเค้าเอามาเสริฟให้ฮุยเท่านั้นแหล่ะ.....Can I have one of this, please




แรกเห็นเหมือนก้อนอะไรแห้งๆ กลมๆ ลอยน้ำมาซักก้อนหนึ่ง เป้นหน้าตาอันไม่พึงประสงค์ซักเท่าไหร่จะว่าไป เล่นเอานึกถึงแม่ถ้าเอาไปเสริฟแม่ด้วยก้อนนี้คงได้มีฮา
กันบ้านโยก แต่ก็นั้นแหล่ะอย่างที่แม่ชอบพูด "อย่าเพิ่งติลูกเค้ายังไม่โต"

จากก้อนแห้งๆ เหี่ยวๆ พอได้น้ำร้อนซักพัก เธอก็ค่อยๆเผยอกลีบเล็กออก เป็นที่ถูกใจเรานัก เป็นการดื่มชาที่ละมุนละไม ละม่อม ชวนละเลียด เพราะสวย....นอกจากจะหอมดอกมะลิแล้วยังสวย เพราะเรานึกถึงขั้นตอนในการทำ ในแต่ละดอก เค้าเอาดอกไม้ที่ไว้ชงชา มาเย็บ.....เย็บค่ะเย็บ...เย็บเข้าด้วยกัน แล้วปล่อยให้แห้ง ห่อหุ้ม กอดกันไว้กลมๆ เมื่อบานทุกๆอย่างก้จะค่อยๆบานแล้วก้ลอยขึ้นมาเป็นชั้นๆ ชั้นดอกไม้ตามที่เย็บเอาไว
ดื่มชานี้แล้วรู้สึกสวย เพราะชาแก้วนี้สวย สวยทั้งรูป จิบก็หอม