Saturday, July 24, 2010

ศูนย์บัญชาการ เก็บค่าเช่าแผงตลาดแฮนด์เมด Etsy

ภาพจาก Apartment Therapy

ถ้าจะว่าไป Etsy ก็คือเหมือนตลาดสด มีเขียงหมู แผงผัก แผงปลา บ้านเราดีๆนี่เอง....มีแผง มีพื้นที่ให้เช่า มีคนเก็บค่าเช่าแผง แต่มันต่างตรงที่ Etsy ไม่มีพนักงานแต่งตัวเนียบ....ถ้าเป็นชายก็ผมเรียบแปร้ มันแผล๊บ ถ้าเป็นหญิงก็ผมตีโป่ง ใส่แหวนเพชรเม็ดเท่าไข่....เดินนวยนาดพร้อมประเป๋าหนังหนีบรักแร้ เดินเข้าตลาดตามเก็บค่าเช่าแผง

Etsy ไม่มีเขียงหมู แผงผัก แผงปลา ให้เช่า....ใครต้องการค้าขายใน Etsy ต้องเป็นพวกมีฝีที่มือเท่านั้น เค้าถึงยอมให้ขายของในตลาดเค้า....ต้องเป็นสินค้าทำจากมือคนขายเองล้วนๆ เค้าถึงยอมให้ขายในตลาดเค้า จะมาทำเมาไปแอบซื้อมา แล้วมาขาย เค้าจับได้ ก็โดนปิดกันไป...บางครั้งมีอายกันบ้าง เพราะโดนประนามจากหมู่แม่ค้าด้วยกัน


เริ่มรู้จัก Etsy มาตั้งแต่เค้าเริ่มเปิดได้ประมาณปีสองปี จากกลุ่มคนรักงานแฮนด์แมด และต้องการหาที่ขายงานพวกนี้เลยก่อตั้งเว็บขึ้นมา....ถึงวันนี้ Etsy โตขึ้นเหมือนต้นไม้ที่บำรุงด้วยสารกัมมันตภาพรังสี มันโตฮวบ โตฮาบ ภายในระยะเวลาอันสั้น



จากคนทำงานสิบกว่าคน ตอนนี้เพิ่มเป็นเจ็ดสิบห้าคน รวมกันอยู่ในพิ้นที่กว้างๆ ทำงานไป เล่นไป....เดี๋ยวนี้สถานที่ทำงานรุ่นใหม่ๆ มักจะออกแบบสถานที่ทำงานให้เป็นสนามเด็กเล่น ทำไป เล่นไป มีแล๊บให้ทดลองเย็บนู้น ยัดนี้ ทำอะไรก็ได้เท่าที่สมองอยากทำ....ส่วนมากจะเจออยู่ในกลุ่มพวกนักสร้างสรรค์ต่างๆ ถ้าพวกยักษ์ใหญ่อย่างกูเกิ้ล ก็มีให้ทุกอย่างที่จะอำนวยความสะดวกพนักงาน ซักผ้า รีดผ้าให้ เลี้ยงลูกให้ ทำกับข้าวให้กินฟรีสามมื้อ มีโรงหนังให้ดู มีสนาม golf ให้เล่น....ทำทุกอย่างที่ช่วยให้พนักมีพื้นที่สมองให้กับงานได้มากที่สุด เสริมสร้างบรรยากาศ ตกแต่งภายในที่ทำงาน ในแบบที่ช่วยกระตุ้นต่อมสร้างสรรค์.....ไม่ใช่วันๆ ให้มันเห็นแต่ฝากั้นโต๊ะ สีเทาๆเน่าๆ กับไฟเพดานจ้าๆขาวๆ บรรยากาศที่ทำงาน มีส่วนอย่างมากในการสร้างสรรค์งาน แต่ทำไมส่วนใหญ่เจ้าของตัวเบ้งๆเค้าไม่ค่อยนึกถึงกัน

3 comments:

พิมพร said...

มาบ่นเรื่องตัวเบ้งๆในนี่ด้วยเหรอ ^^

เรื่องงานคุณแม่ทำขายบนเนทเคยคิดเหมือนกัน แต่ตั้งแต่กลับมาก็มีงานสั่งทำเข้ามาตลอด จนทำไม่ทันเลยปุย ตอนนี้งานยาวไปถึงปลายปีแล้ว

นี่สบู่คุณที่เอามาแบ่งให้คุณแม่ใช้ คุณครูยังไม่ใช้เลยนะ ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม

Lala Story said...

ชอบอ่านเรื่องของพี่จังเลยค่ะ จะแว๊บมาบ่อยๆนะคะ

pui said...

ขอบคุณค่ะ น้อง Sweet Sorbet ที่แวะเวียนมานั่งอ่านพี่โม้นะคะ ปลื่มใจที่ชอบค่ะ พี่เองก็จะพยายามหาเวลามานั่งเขียนเรื่องใหม่ที่ปะ ที่เจอ เอาไว้แบ่งปันกัน ให้บ่อยที่สุดเท่าทีจะทำได้ *--*