ตั้งแต่ทำบล๊อคขึ้นมาก็กะไว้ว่า หนึ่งในเรื่องที่จะเขียนถึงคือเรื่องของรถบบรทุกโคลน สีส้มเร๊นแต๊คันนี้...แต่แล้วอาจเพราะมันคือสิ่งใกล้บ้านจนเกิน เห็นกันทุกวันมันเลยกลายเป็นของเอาไว้ก่อน
The Mud Truck คือรถขายกาแฟที่เท่ที่สุดในสายตาเรา จำได้ว่าเช้าวันหนึ่งในปี 2001 เรากำลังจะวิ่งลงหลุมซับเวย์ไปโรงเรียน ตาก็เหลือบไปเห็นเจ้ารถสีส้มแสบทะลุปอดคันนี้จอดอยู่ริมฟุตบาทตรงทางลงหลุมซับเวย์อัพทาวน์สายหก มีเสียงเพลงหลั่นล้าลอยออกมาพร้อมคนขายถักผมเปียสองข้าง ใส่เสื้อยืดสกรีน The Mud หน้าตายิ้มแย้มส่งกาแฟให้ลูกค้าไป เต้นกันไปอยู่ในรถนั้นแหล่ะ เราเลยไปยืนต่อแถว ซื้อม๊อคค่ากับเค้าด้วยหนึ่งแก้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเจ้ารถคันนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นมาก่อน เข้าไปใกล้ๆ ก็จะเห็นว่าตรงหน้าต่างที่ซื้อกาแฟมีการตกแต่งด้วยแจกันดอกไม้ ตุ๊กตาหมี กระจาดใส่คุ๊กกี้ น้ำตาล น้ำผึ้ง ทุกอย่างเล็กๆน้อยๆ ให้ความรู้สึกเหมือนไปเที่ยวงานเปิดร้านขายของในมหาวิทยาลัยสมัยเรียน ขายกันไปเต้นกันไป คนซื้อก็พลอยเต้นไปด้วย แล้วก็ยืนซดกาแฟกันโฮกๆอยู่แถวนั้น กลายเป็นมุมยืนคุย ทักทายเพื่อนบ้านริมถนนก่อนไปทำงานของคนย่านนี้
ปี 2001 คือปีที่เราเพิ่งมานิวยอร์ค เลยหันไปถามเด็กชายโข่งว่ารถคันนี้มีมานานแล้วเหรอ เด็กชายโข่งบอกว่าตั้งแต่ย้ายมาอยู่แถวนี้ ประมาณห้าปีแล้วก็เพิ่งเห็นนี่แหล่ะ จากนั้นมารถบรรทุกโคลนสีส้มคันนี้ก็กลายสิ่งคุ้นเคยของชาว East Village ไป ทุกเช้าจะมีแถวยาวซะทุกเช้า เราก็เป็นหนึ่งในสมาชิกต่อแถวกับเค้าทุกเช้าก่อนไปเรียน ที่เด็ดคือรถบรรทุกโคลนคันนี้จอดอยู่กึ่งกลางระหว่าง Starbucks("The two green coffee monsters") สองร้านในละแวกนั้น เธอไม่มีหวั้น... Starbucks แถวยาวแค่ไหน The Mud Truck แถวยาวแค่นั้น เจ้าของเค้าว่าย่านอีส วิลเลจคือย่านฮิพของคนฮิพมาตั้งแต่นมนาน เป็นย่านที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแห่งหนึ่งของนิวยอร์ค เพราะฉะนั้น The Mud Truck ก็ต้องรักษาคาเรคเตอร์ของย่านฮิพๆย่านนี้ไว้ ให้คงอยู่เป็นเอกลักษณ์ของย่านนี้ต่อไป จน The Mud ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในพวก anti-establishment ของย่าน East Village, New York ไปในที่สุด
The Mud Truck เพิ่งเริ่มกิจการในปี 2001 นั้นเอง โดยสองสามีภรรยาอดีตนักโฆษณากับนักดนตรีร๊อค ซึ่งเราว่าเป็นส่วนผสมกำลังดีของ The Mudt Truck รถคันนี้เคยเป็นรถของบริษัทการไฟฟ้า Con Edison มาก่อน ถ้าบ้านเราก็คือรถการไฟฟ้านั้นเอง เค้าเอามาแปลงแล้วทาสีซะใหม่ จากสีฟ้าขาว กลายเป็นส้มแปร๊ดแร๊ด ถูกใจเราอย่างแร๊งงงง เวลาผ่านไปมัดทรัคก็จอดอยู่ที่เดิมทุกวัน เหมือนเดิม จนวันหนึ่งเรากำลังเดินเล่นย่อยข้าวบนถนนเก้า ซึ่งเป็นถนนหลังบ้าน ก็ไปเดินผ่านเอาร้านกาแฟเล็กๆน่ารักเข้าร้านหนึ่ง กำลังมีปาร์ตี้เล็กๆผู้คนนั้งเล่น ยื่นเล่นกันอยู่หน้าร้าน บรรยากาศหน้าร้านน่ารัก ร้านแคบนิดเดียว มองผ่านเข้าไปลูกค้าในร้านส่วนใหญ่ก็นั่งกันอ้อยอิ่ง ประมาณว่านั่งอยู่ที่บ้านตัวเอง เงยหน้าขึ้นไปมองป้าย...เอ้านี่มัน The Mud นี่ เป็นวันเปิดร้านวันแรกของ The Mud ในย่าน East Village
คุณพระคุณเจ้า...จากไอ้รถสีส้มแร๊นแต๊คันนั้นเวลาผ่านไปไม่กี่ปีมันโตขึ้นเป็นร้านแล้วเหรอ แถมยังเป็นร้านที่เปิดขึ้นได้ในย่านนี้อีก ไม่ไกลจากเจ้ารถบรรทุกโคลนคันนั้นเลย แสดงว่ากิจการรถบรรทุกโคลนคันนี้มันไม่เบาเลยทีเดียว จากนั้นเราก็เริ่มทยอยเห็นเมล็ดกาแฟใส่ถุงแพคเกจ ที่เก๋เท่เข้าลูกกะตาเราอีกแล้ว ในยี่ห้อ The Mud ตามร้านต่างๆ ทุกวันนี้ The Mud ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของย่าน East Village, New York อย่างเต็มยศ นิวยอร์คไทม์ก็ยกย่องให้รางวัล หนังสือต่างๆก็พูดถึง รายการต่างๆก็ชื่นชมแม้แต่โอปร่ายังต้องเชิญ
เรารู้สึกว่าเราเป็นหนึ่งที่เห็นการเติบโตของ The Mud จากวันแรกที่เห็นรถขายกาแฟสีส้ม มาจอดอยู่บนเส้นทางการเดินทางของเรา ไม่ได้คิดอะไรมากมาย ก็แค่รถขายกาแฟสีสวยไอเดียแจ่มหนึ่งคันในนิวยอร์ค จะว่าไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับนิวยอร์ค ที่ทุกวันจะมีอะไรแปลกใหม่โด่ขึ้นมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว คนที่นี่สร้างสรรค์อะไรใหม่ๆกันทุกวัน ให้เห็นกันได้ง่ายๆทุกมุมทุกซอก แต่ที่เรายังคงอึ้งอยู่กับเมืองนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันคือ....ความรวดเร็วของการเดินทางจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง แค่พริบตาเดียวในเมืองนิวยอร์ค สิ่งที่เห็นที่คิดว่าเพิ่งงอก กลายเป็นต้นใหญ่แผ่กิ่งก้าน ในแค่ชั่วพริบตา....แต่เท่าที่สังเกตุสิ่งที่ช่วยให้การเดินทางสู่ดวงดาวได้เร็วขึ้นในนิวยอร์คคือ....คุณสมบัติที่ต้องเป็นตัวของตัวเอง อย่างยึดมั่นถือมั่น เหมือนรถบรรทุกโคลนอร่อยๆคันนี้ ที่อาจหาญลุกขึ้นมาแต่งตัวสีแปร๋น แล้วเข้าไปยืนแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างเจ้ากาแฟยักษ์สีเขียว อย่างไม่หวาดหวั่น...จนในที่สุดกาแฟสีส้มแก้วนี้ก็กำลังเข้มข้นขึ้นทุกวัน ทุกวัน....จนวันนี้เจ้า Green coffee monster หนึ่งร้านตรงหัวมุมถนน 3 ปิดประตูร้านถาวรไปหนึ่งร้านแล้ว แต่เจ้ามัดทรัคสีส้มแปร๊ดคันนี้ก็ยังจอดอยุ่ที่เดิม อย่างไม่หวั่นแม้วันลมแรง
1 comment:
ไม่ดื่มกาแฟ แต่อ่านแล้วนึกถึงนิยายแปลเรื่องกรุ่นอะไรกาแฟสักอย่างเนี่ย อ่านนานแล้วจำชื่อหนังสือไม่ได้ซะแล้ว เป็นหนังสือสอบสวนอิงๆกาแฟด้วยนะ มีหลายเล่มเหมือนกัน
น้ำพริกหอบมาจากชุมพรจ๊ะ หมดยัง หม่ำกับไข่ต้มอร่อยดีนะ
Post a Comment